ZDOLNOŚĆ KINEMATOGRAFU
O tym, w jakiej mierze montaż można percypować jako grę aktorską, świadczą znane doświadczenia Lwa Kuleszowa, który już w 1918 roku zestawił jedną i tę samą fotografię twarzy aktora Iwana Mozżuchina z kilkoma następującymi kadrami o przeciwstawnym zabarwieniu emocjonalnym (z bawiącym się dzieckiem, trumną i innymi). Uczestnicząca w tym eksperymencie publiczność z entuzjazmem wyrażała się o bogatej mimice aktora, nie podejrzewając, że obraz jego twarzy pozostawał niezmienny — zmieniała się jedynie reakcja publiczności na efekt montażowy.Zdolność kinematografu do podziału postaci człowieka na kawałki i do szeregowania tych segmentów w łańcuch następstw czasowych przekształca wygląd zewnętrzny człowieka w tekst narracyjny, co właściwe jest literaturze, a zdecydowanie niemożliwe w teatrze.
Znalazłeś się tutaj dzięki poniższej frazie kluczowej: