O tym, w jakiej mierze montaż można percypować jako grę aktorską, świadczą znane doświadczenia Lwa Kuleszowa, który już w 1918 roku zestawił jedną i tę samą fotografię twarzy aktora Iwa­na Mozżuchina z kilkoma następującymi ka­drami o przeciwstawnym zabarwieniu emocjo­nalnym (z bawiącym się dzieckiem, trumną i innymi). Uczestnicząca w tym eksperymencie publiczność z entuzjazmem wyrażała się o bo­gatej mimice aktora, nie podejrzewając, że obraz jego twarzy pozostawał niezmienny — zmieniała się jedynie reakcja publiczności na efekt montażowy.Zdolność kinematografu do podziału postaci człowieka na kawałki i do szeregowania tych segmentów w łańcuch następstw czasowych przekształca wygląd zewnętrzny człowieka w tekst narracyjny, co właściwe jest literaturze, a zdecydowanie niemożliwe w teatrze.

Michał Frąckiewicz

Michał to imię, które zostało mi nadane przy narodzinach. Rodzice byli go pewni. Tak samo pewny jestem ja, pisząc swoje wpisy na tym blogu. Witam Cię, jestem Michał, a Ty czytasz bloga poświęconego tematom technicznym. Mam nadzieję, że lektura, którą czytasz Cię nie zawiedzie, i opuścisz tę stronę z uśmiechem na ustach!