Przytoczmy przykład. Film Trzeba przejść przez ogień (reż. Gleb Panfilów, 1968) stano­wi interesujący przypadek struktury polifoni­cznej. Jeżeli relacja między organizacją kinema­tograficzną i muzyczną wydaje nam się czymś zwykłym i naturalnym, to w tym wypadku obserwujemy zupełnie podobne kontrapunkto­wanie kinematografu i malarstwa. Akcja toczy się na tle szeregu rysunków, przez co wytwa­rza się skomplikowany system współodniesień. ów szereg dzieł malarskich nie tworzy jedno­litego zespołu, są to spontaniczne rysunki bo­haterki z czasów dzieciństwa, plakaty z okresu wojny domowej oraz ikony. Pierwszy kompo­nent zajmuje miejsce centralne. Rzeczywistość ukazuje nam się dwa razy: tak jak wdzi ją kamera filmowa i tak jak postrzega ją naiwne spojrzenie „dziwnej” bohaterki.

Michał Frąckiewicz

Michał to imię, które zostało mi nadane przy narodzinach. Rodzice byli go pewni. Tak samo pewny jestem ja, pisząc swoje wpisy na tym blogu. Witam Cię, jestem Michał, a Ty czytasz bloga poświęconego tematom technicznym. Mam nadzieję, że lektura, którą czytasz Cię nie zawiedzie, i opuścisz tę stronę z uśmiechem na ustach!