Czy trawa była przygnieciona — trudno odgadnąć. Zrezygnowany, ledwie powłócząc nogami idzie przez park, a gdy dochodzi do kortu tenisowe­go nagle spostrzega samochód, który oglądaliś­my na początku filmu. Z auta wysypuje się karnawałowe towarzystwo. Dwoje przebierań­ców wbiega na plac gier i zaczyna niewidzial­nymi rakietami i niewidzialną piłeczką grać w tenisa. Stojący wokół śledzą oczyma lot nie istniejącej piłeczki, która w pewnym momen­cie pozornie przelatuje za siatkę. Jeden z za­wodników gestem prosi fotografa, aby ją po­dał Ten najpierw z niedowierzaniem spogląda na puste miejsce, ale potem, włącza się do gry przerzuca” piłkę. Gra toczy się więc dalej. Fotograf — zdumiony — wyraźnie słyszy ude­rzenia piłki o rakietkę. Pierścień złudzeń za­myka się. Na czym więc polega sens fabuły film i czy mają rację ci krytycy, którzy widzieli w nim wykładnię relatywizmu i i^luzjoni^^mu re- zygnację z wiary w prawdę i w ludzkie zdol­ności przybliżenia się do niej?

Michał Frąckiewicz

Michał to imię, które zostało mi nadane przy narodzinach. Rodzice byli go pewni. Tak samo pewny jestem ja, pisząc swoje wpisy na tym blogu. Witam Cię, jestem Michał, a Ty czytasz bloga poświęconego tematom technicznym. Mam nadzieję, że lektura, którą czytasz Cię nie zawiedzie, i opuścisz tę stronę z uśmiechem na ustach!