W semiotycznej strukturze kadru filmowe­go człowiek zajmuje szczególne miejsce. Z his­torycznego punktu widzenia sztuka filmowa powstawała na przecięciu dwu tradycji: jeden nurt kina miał początek w tradycji nieartys­tycznej kroniki filmowej, drugi czerpał z do­świadczeń teatru. Chociaż w obydwu wypad­kach przed widzem na ekranie pojawiał się żywy człowiek, jednak traktowany był całkiem odmiennie, raz zgodnie z oczekiwaniami widza kroniki filmowej, a raz teatru. Teatr ukazuje zwyczajnego cżłowieka współczesnego. Ale mu­simy o tym zapomnieć i widzieć w nim istotę- -znak: Hamleta, Otella lub Ryszarda III. Musi­my również zapomnieć o realnie istniejących kulisach, sztucznych brodach aktorów oraz o widowni i przenieść się w umowną rzeczywis­tość dramatu.

Michał Frąckiewicz

Michał to imię, które zostało mi nadane przy narodzinach. Rodzice byli go pewni. Tak samo pewny jestem ja, pisząc swoje wpisy na tym blogu. Witam Cię, jestem Michał, a Ty czytasz bloga poświęconego tematom technicznym. Mam nadzieję, że lektura, którą czytasz Cię nie zawiedzie, i opuścisz tę stronę z uśmiechem na ustach!