Otóż mówiąc o głębi ostrości nie mó­wimy o uproszczonym języku filmowym, po­nieważ jest on jeszcze doskonalszy, złożony, a czasami — wyszukany. Jego wyrazistość i wirtuozeria są bezsporne, wątpliwa zaś jest je­go prostota. Nie mamy tutaj do czynienia z automatycznie uchwyconym życiem, jest to nie pierwszy poziom systemu „obiekt — znak”, lecz trzeci poziom, czyli imitacja znaku maksymal­nie podobnego do rzeczywistości, choć zrobio­nego z materiału maksymalnie oddalonego od tego podobieństwa. Głębia ostrości zmaga się z montażem, ale znaczy to, że podstawowy sens uzyskuje ona dzięki kontekstowi wizualnej i reżyserskiej kul­tury montażu, poza którym traci poważną część swojego znaczenia.

Michał Frąckiewicz

Michał to imię, które zostało mi nadane przy narodzinach. Rodzice byli go pewni. Tak samo pewny jestem ja, pisząc swoje wpisy na tym blogu. Witam Cię, jestem Michał, a Ty czytasz bloga poświęconego tematom technicznym. Mam nadzieję, że lektura, którą czytasz Cię nie zawiedzie, i opuścisz tę stronę z uśmiechem na ustach!